30 Aralık 2008 Salı

Yürü be İhsanım Kadıköy içinde bir üfürük....

Aklı selim okunası bir röportaj,bloga geç konulmuş bir röportaj.Hoca efendi hadi sağlam bir üfürük daha Kadıköyde kupayı alalım.Beşiktaş uyuma değerlerine sahip çık !!!Siyasetinize GALATASARAY'ımızıda alet ettiniz ya;edenede,ettirenede yazıklar olsun...

Ertuğrul Sağlam’ın gönderilmesi hakkında ne düşünüyorsunuz? Mesela Ertuğrul Sağlam karısının türbanlı olması ve Fethullah Gülen ile yakınlığı ile eleştirildi.

Ertuğrul’un zamanında Ertuğrul takımdayken bir sürü insan kadını erkeği biz Galatasaraylıyız ama Fenerliyiz ama sırf Ertuğrul için ellerimizi açtık Allah’a dua ediyoruz diyorlardı.Bir adamı gördüm Kabe de tavaf ederken ki yalan konuşmaması lazım,umre zamanıydı,tavaf ediyordu beni gördü şaşırdı,bana sarıldı dedi ki "Neye tavaf ediyorum biliyor musun Fenerbahçeliyim ama dedi sırf Ertuğrul’u başarısı için dua dua ediyorum" İşi Beytullaha’a kadar taşımış yazık. Futbolu buralara getirdin dedim ya, başımıza husumet gelecek dedim.

Şaka gibi bu anlattığınız.

Bir Fenerbahçeli’nin yapması,bir Beşiktaşlı belki bunu yapabilir çok şey ama,onun başarılı olabilmesi için bir çok el havaya kalkmıştı.Ertuğrul sürpriz başarı alınca telefon açıyordum diyordum “Bak sakın kerameti kendinden bilme ha, Biliyorum ağbi diye cevap veriyordu. Bütün milletin elleri havada sabaha kadar millet sakalından kendini asıyor Ertuğrul başarılı olsun diye,herkes dua ediyor.

Dini tercihlerin futbolun bu kadar içinde olması doğru mu?

Bir örnek vereyim. Galatasaraylı futbolcular çok kötü gittiği dönemde Fetullah Hoca ile görüşmek istediler. Ben onları Hoca/nın yanına götürdüm. Bir kahvaltıda buluştuk.

Kaç kişi?

Neredeyse bütün takım. Sonra Fetullahçı takunyalı yazdılar ama namazında niyazında futbolcular UEFA şampiyonluğunu sağladı.

Gülen’in etkisi mi oldu diyorsunuz yani?

Evet kesinlikle. İş çok kötüye gidince bir gün bunları topladık sabah kahvaltısına abilerinin yanına Hoca Efendilerinin yanına getirdik. Hocam dedik, böyle bir sıkıntı var hakikaten de başarısızlar. Ya sekizinci sırada falanlar ,ve Hoca Efendi onlara bir şey dedi, onun futbolla alakası yok bir kere maça gitmiş, o da tesadüfen ..

Galatasaraylı değil mi?

İlk maçı Galatasaray maçıymış arkadaşı götürürken kalede de Turgay varmış o zamanlar. Hatta Turgay Abiyi ben Hoca Efendiyi ziyaret ettiğimizde onu anlatmıştı. Galatasaray’a öyle bir sempatim var dedi, Türkiye’nin yarısı Galatasaraylı oldu ondan sonra.

Bırakan olmamış mıdır peki?

Hayır. Bizim çünkü futbolla hiç alakası olmayan bir kesim birdenbire bir baktık fanatik tutmaya başladı hepsi Galatasaraylı oldular.

Peki Galatasaraylı futbolcuları götürdünüz…

Hoca orada enteresan bir şey söyledi,ben bu kadar yöneticilik yaptım,motivasyon özelliğim vardır,hiç benim duyamayacağım bir şey söyledi hakikaten Galatasaraylıların içerisinde bir çekişme vardı,yabancılarla yerli bilmem ne,beş altı tane yedi tane böyle dindar bir ekip var.

Gülen mi motive etti yani?

Evet. O ara dedi ki maça giderken dedi,kendinize dua etmeyin dedi,arkadaşınıza dua edin,arkadaşlarınıza edin,o zaman onlar da size ettiği için dualar katlanır dedi,halbuki şunu söylemesinde ki gaye şuydu: Bu işlik yapmayın topu kendinize değil, topu takım için oynayın. Bir takım ruhu getirecek bir mesaj vardı orada. Ben bir futbol yöneticisi olarak o mesajdan bunu aldım. Şu kadarını söylüyorum yemin ederek söylüyorum o sıra Avrupa Şampiyonluğu da geldi ve bütün artık bütün başarıların birbirine kenetlenip o efsane kadro, taa olayları buraya ve öyle bir kökten kardeşlik havası kuruldu ki orada bunların içerisinden hiç alakası olmayan onların aralarında yani şu veya bu şekilde din ile ilgisi olmayanlarda öyle güzel kaynaştılar ki. Hala bu kaynaşma, Galatasaray en güzel bu örneği veren takım. Sonra da UEFA’da Avrupa’da bilmem nerede büyük başarılar elde ettiler bir de tabi orada o başarılar öyle devam etti gitti.

Yani GS’nin UEFA kupasını almasında Fethullah Gülen’nin etkisi var diyorsunuz?

Evet.Şimdi ben tabii o sihirli cümle gibi geldi bana ve ondan sonra maç kaybettiklerini görmedim. Çok istisna bir şekilde birlik ve beraberlikleri sağlandı. Adeta mihenk noktası ben orası gibi düşünüyorum. Zaten sadece ben değil bütün futbolcular da böyle düşünüyordu.

Peki Beşiktaş'ta nasıldır durum? Futbolcuları Gülen ile tanıştırdınız mı?

Beşiktaş’ta böyle dini bir şeyler yok.

Ertuğrul Sağlam’ın döneminde?

Ertuğrul, Hoca’ya münferit olarak öyle bir gönül vermiş birisiydi çok sever sayar.

Yazının adresi.....

28 Aralık 2008 Pazar

GalataSaray Tarihinde Bugün


GALATASARAY 1- FERENCVAROS 1

20. yüzyılın ilk yarısında Avrupa’ya damgasını vuran Macar futbolunun en gözde temsilcisi de Ferencvaros takımıydı. İşte o Ferencvaros’u Cumhuriyet’in ilanının hemen sonrasında Galatasaray, Taksim Stadı’nda ağırlamıştı. Daha önce Galatasaray’ın Avrupa turnelerinde karşılaştığı ve farklı mağlubiyetler aldığı Ferencvaros, karşısında alınacak az farklı mağlubiyet bile başarı olarak görülebilirdi. 28 Aralık 1923 günü Taksim Stadı’nda oynanan Galatasaray-Ferencvaros karşılaşması beklenenin aksine denk kuvvetlerin mücadelesi şeklinde geçmiş ve 1-1 beraberlikle sonuçlanmıştı. Herkesin karşılaşmayı rahat kazanacağını düşündüğü Ferencvaros, Galatasaray’ın etkili oyunu karşısında beraberlik ile yetinmek zorunda kalmıştı.

İstanbul’da memnuniyetle karşılanan bu sonuç, Galatasaray’ın Avrupa’daki başarılar zincirinin bir halkası olarak tarihe geçerken, Ferencvaros daha sonraki maçlarında gerçek kimliğini ortaya koymuş ve farklı galibiyetler almayı başarmıştı. Altınordu’yu 8-0, Fenerbahçe’yi ise 4-0 mağlup eden Ferencvaros, İstanbul’daki son maçında ise Galatasaray-Fenerbahçe karmasını 3- 0 yenerek Türkiye’den ayrılmıştı.

Aslantepe & AliSamiYEN

Alttaki postta Kewell'in fikrini paylaşmıştık sizlerle şimdide haberin orjinalini verelim.Bariz bir yanılgı olduğunun resmiyetini okuyucular zaten farkındalar...Bu arada ASLANTEPE hızla şekilleniyor...

'Dünyanın en iyi atmosfere sahip statları' listesinde Ali Sami Yen 13., Şükrü Saracoğlu ise 28. sırada yer aldı. BJK İnönü Stadı ise ilk 50 stat arasında kendine yer bulamadı.

'Bir stattan daha çok mabedi andıran' başlığıyla yayınlanan ve yaptıkları listeyle 'Dünyanın en iyi atmosfere sahip 50 stadı'nı belirleyen İngilizler'in, geçmişte Ali Sami Yen Stadı'nda gördükleri ortamın etkisinden kurtulamadığı açıkça ortaya çıktı.

Listede, sadece 2 Türk takımının maçlarını oynadığı statlara yer verilirken; Galatasaray'ın maçlarını oynadığı Ali Sami Yen Stadı, kendisine 13. sırada yer buldu.

Fenerbahçe'nin maçlarını oynadığı Şükrü Saracoğlu Stadı ise 28. sıradan listeye girdi.

Listenin ilk sırasında Liverpool'un stadı Anfield yer alırken, Barcelona'nın stadı Camp Nou ikinci, Celtic'in stadı Parkhead ise 3. oldu.

İşte dünyanın en iyi atmosfere sahip 50 stadı:

50 El Monumental, River Plate
49 Bramall Lane, Sheffield United
48 The Den, Millwall
47 Stadium of Light, Sunderland
46 Stadio Luigi Ferraris, Sampdoria/Genoa
45 Stamford Bridge, Chelsea
44 Villa Park, Aston Villa
43 Britannia Stadium, Stoke
42 Loftus Road, QPR
41 Maksimir Stadium, Croatia
40 Stadio San Paulo, Napoli
39 Turf Moor, Burnley
38 Stade Felix Bollaert, Lens
37 Racecourse Ground, Wrexham
36 Ayresome Park, Middlesbrough
35 Stadio Olimpico, Roma/Lazio
34 Maracana, Brazil
33 Ashton Gate, Bristol City
32 Memorial Ground, Bristol Rovers
31 The Dell, Southampton
30: The Hawthorns, West Bromwich Albion
29: Stark's Park, Raith Rovers
28: ŞÜKRÜ SARACOĞLU, Fenerbahçe
27: Boothferry Park, Hull City
26: Upton Park, West Ham United
25: Elland Road, Leeds United
24: Tynecastle, Heart of Midlothian
23: Estadio Mestalla, Valencia
22: Ninian Park, Cardiff City
21: Roker Park, Sunderland
20: La Bombonera, Boca Juniors
19: Hampden Park, Scotland
18: Stade Velodrome, Marseille
17: Millennium Stadium, Wales
16: Hillsborough, Sheffield Wednesday
15: Ibrox, Rangers
14: Westfalenstadion, Borussia Dortmund
13: ALİ SAMİ YEN, Galatasaray
12: Maine Road, Man City
11: White Hart Lane, Tottenham Hotspur
10: Fratton Park, Portsmouth
9: Wembley (the one with the Twin Towers), England
8: Santiago Bernabeu, Real Madrid
7: San Siro, AC Milan/Inter Milan
6: Goodison Park, Everton
5: Old Trafford, Manchester United
4: St James' Park, Newcastle United
3: Parkhead, Celtic
2: Camp Nou, FC Barcelona
1: Anfield, Liverpool

O an


Arsenal futbol takımının yıldızı Eduardo ve Birmingham takımının oyuncusu Martin Taylor'ın 'çarpıştığı' ve Eduardo'nun ayak bileğinin kırıldığı o korkunç an kameralara böyle yansıdı.

Bir hışımla geçti pehhh pehhh pehhh pehhhhh azimle sıçan finishi göğüsler...

Doğuştan taraftar,tarafmı yoksa karşı tarafmı bilmiyorum ama ilginç bir kare :)

Testistus vuruş stili...

Lavazza Takvimi

İtalya tüm markalarını, kendi yaşam zevki ve sanat geleneğiyle destekleyen bir ülke. İster otomobil lastiği üretsinler ister kahve. Dünyada Pirelli takvimi gibi bir başka takvim daha var. Her yıl çarpıcı fotoğrafları bir takvimde toplayan kahve markası Lavazza, 2009 takvimini tanıttı. Bu yılın konusu İtalyan Stili. Dünyaca ünlü fotoğrafçı Annie Leibovitz, Lavazza adlı İtalyan kahve markası için çok özel bir 2009 takvimi hazırladı. Sanatçı, birlikte çalıştığı Eva Riccobono, Elettra Rossellini Wiedemann, Alessia Piovan, Gilda Sansone ve Kate Ballo gibi mankenlerle İtalya'nın sembolü olan pek çok unsuru yeniden canlandırdı. Leonardo Da Vinci'nin ünlü çizimi, Fellini'nin Tatlı Hayat filminde Anita Ekberg'in Trevi Çeşmesi'ndeki pozu , Venedik Karnavalı Leibovitz'in bu çalışmadaki esin kaynaklarından bazıları.
Lavazza’nın sahiplerinden Francesca Lavazza "Espresso İtalyan hayat tarzının ikonlarındandır. İtalyan hayatı kahve etrafında döner. İtalya’yı anlatma sırası bizde" diyor. İşte o ilginç takvimden yapraklar.








Kewell Derki


Galatasaray'ın yıldız futbolcusu Harry Kewell, Avustralya'nın SBS televizyonuna konuştu. Yaptığı açıklamada sarı-kırmızılı taraftarlara övgüler yağdıran ünlü oyuncu, "Türkiye'de taraftarlar inanılmaz. Ali Sami Yen Stadı'ndaki atmosferi başka hiçbir yerde görmedim" dedi.

Türkiye'ye geldiği gün, havaalanında büyük bir kalabalık tarafından karşılandığını kaydeden Kewell, "Önce 20-25 gazeteci gördüm. 'Normal' dedim. Sonra sesler gelmeye başladı. 'Ne kadar gürültülü bir havaalanı' diye düşündüm. Ancak kapının açılmasıyla birlikte yüzlerce taraftar etrafımı sardı. O kapalı alanda meşale bile yaktılar ve tezahüratlarla bana 'Hoşgeldin' dediler. O günü unutabileceğimi sanmıyorum" şeklinde konuştu.

Avustralyalı yıldız, Dünya Kupası düzenlemeye talip olan ülkesiyle ilgili olarak da, "Avustralya'nın tesis açısından hiçbir eksiği yok. Her ülkeden insan yaşadığı için tribünler de dolar. Ancak Ali Sami Yen'deki atmosferi buraya transfer etmemiz lazım" ifadelerini kullandı.

İL ROMANİSTA


Ancelotti şaka yapar : şampiyonluğunu Spalletti kazanır fakat ondan sonra biz kupaları kaldırırız

MARCA

Platini bir kıyak yapmalısın.....

18 Aralık 2008 Perşembe

Muhtemel Rakipler

Just a GREAT MOVIE TERA HAPPY END
System FLORES mission impossible
Cardozo is very likely
I play with 3 advanced

Benfıca'sın dedık yersin parcalarsın dedik kendinde acayip gaza gelmiştin ama Futbol işte bundan güzel :)))

UEFA Kupası B Grubu'nda son maçlar bitti ve puan durumu şekillendi! Metalist'in Benfica'yı yenerek grubu lider bitirmesi sonucu temsilcimiz Galatasaray ikinci sırada yer aldı! İşte, 3. tur kura çekimine 2.'ler arasında girecek olan Aslan'ın karşısına çıkabilecek muhtemel rakipler!

UEFA Kupası B Grubu'nda son hafta öncesinde maçlarını tamamlayan ve grubunu 4 maçta topladığı 9 puanla bitiren temsilcimiz Galatasaray'ın, grubundaki son durum şekillendi.

İlk maçta Olympiakos'u İstanbul'da 1-0 yenen, Benfica deplasmanında 2-0'la galip gelen Galatasaray, 3. maçında Metalist Kaharkiv'e tek golle yenilmiş, 4. maçında ise Hertha Berlin'i devirmişti.

Kendisi gibi grutan çıkmayı son maçlar öncesinde garantileyen Metalist Kharkiv'in, Benfica deplasmanında alacağı sonucu merakla bekleyen Aslan, 7 puanlı rakibinin kazanamaması halinde grubunu lider olarak tamamlayacak ve Cuma günü çekilecek kura çekiminde gruplarını 3. sırada bitiren takımlarından biriyle eşleşecekti.

Metalist'in Portekiz'den alacağı bir galibiyette ise Aslan, 10 puana yükselecek olan rakibinin ardından ikinci sırada kalacak ve son 32 (3.tur) için yapılacak kura çekiminde Şampiyonlar Ligi'nden gelecek bir takımın rakibi olacaktı.

Metalist Kharkiv Portekiz'de rakibi Benfica'yı tek golle devirdi ve puanını 10 yaparak B Grubu'nu zirvede tamamladı.

Bu sonuçla grubu 9 puanla ikinci sırada tamamlayan Galatasaray ise Şampiyonlar Ligi'nde gelecek bir ekiple son 32 mücadelesi vermeye hak kazandı. UEFA Kupası 3. tur kuraları 19 Aralık Cuma günü TSİ 14.00'de İsviçre'nin Nyon kentinde çekilecek. Öte yandan son 16 kuraları da aynı gün belli olacak ve Galatasaray'ın turu geçmesi halinde hangi takımların arasındaki maçın tur atlayanıyla eşleşeceği de şekillenecek..

GALATASARAY'IN MUHTEMEL RAKİPLERİ
Bordeaux (Fransa)
Werder Bremen (Almanya)
Shakhtar Donetsk (Ukrayna)
Marsilya (Fransa)
Aab (Danimarka)
Fiorentina (İtalya)
Dinamo Kiev (Ukrayna)
Zenit St. Petersburg (Rusya)

Kardeşimsin Alexandros Grigoropoulos

Gördün mü Aleksandros (Alexandros Grigoropoulos), hayat nasıl da devam ediyor tam da bittiğini sanırken? Nasıl da ardı arkasına ipe diziliyor gencecik ömrünün öfkesini adadığın karanlıklar.

Hayat, Aleksandros, hayat tam da hayat gibi karşımızda dikiliyor uzunca bir zamandan sonra. Hayat, kendisini katleden failinin yüzüne nasıl da vuruyor rezilliğini. Nasıl çıkarıyor acısını onca sinmiş ve sus pus kesilmiş anların. Kaçıp merdiven altlarına saklanan, atılan gaz bombalarının üzerine giderken nefesi gırtlağında tıkanıp kalan; şakağından, göğsünden, ama sen de bilirsin ki en çok sırtından vurulan çocuklarının çığlığını, nasıl devasa bir seste toplayarak çıkıyor meydana hayat, baksana.

Duydun mu Aleksandros, onca zaman sözü edilmeyen her şey yeniden, en başından sorgulanır oldu şimdi. Katledilen bütün yaşıtların çıkarıldı mezarlarından. En son sana isabet eden o kurşunla herkes, her millet, yani aslında dünyanın tek milleti olan insanlık, kendi yitirdiklerinin hesabını da sormaya ayaklandı. Ve bu hesabın oldukça kabarık olduğu işte o zaman anlaşıldı. Çünkü yeryüzünün her köşesinde vurulup düşen gencecik bedenler, aslında hepimizin birer parçasıydı. Tümüyle yabancı sandıklarımızın genleri, bizim genlerimizde karılmıştı. İşte o zaman sırrını bir kere daha fısıldadı kulaklarımıza hayat, senin düştüğün yerden yükselip, gökyüzünü ele geçiren kocaman çığlığıyla; bu kez duymamız umuduyla, bu kez gerçekten duymamız ve ayaklanmamız umuduyla fısıldadı: Üveylik diye bir şey yok! Hiçbir zaman olmadı.

İnanma Aleksandros, sakın yenildiğine, kaybettiğine, ebediyen kaybolduğuna ikna etmesin seni düştüğün boşluk. Başını doğrultup baktığında, kısacık ömrünün kattığı renkten türettiği yeni renklerini göreceksin dünyanın. Zamanın, yaşadıkça öğrendiğin kadar acımasız, evet, ama bir o kadar da merhametli olduğunu fark edeceksin. Zaman, en çok o taşıyacak çünkü geleceğe, hevesi kursağında ölen çocuklarının düşlerini. Bizler yalnızca, ondan öğrendiklerimizi tekrar edeceğiz bu amansız seyrimizde.

Biz, Aleksandros, biz senin dünyada tesadüfen kalmayı başarmış kardeşlerin, daha 16 yaşında seni bu denli öfkelendiren neyse, işte onun yakasından tutacağız gücümüz ve soluğumuz yettiğince. Biz seni burada tutacağız Aleksandros. Siluetin gökyüzünden göz kırparken bizlere, biz seni inatla yeryüzünde tutacağız. Biz senin düşlerini, kimseye bırakmayacağız.

Sakın bırakma olur mu? Hayatın, seni hala sımsıkı tuttuğu gibi tut sen de toy omuzlarında taşıdığın cesaretini, aynı yerinde. Yüreğini, vicdanı kin kirine bulanmışların gölgelerinden koru.

Onlar, Aleksandros, onların ne kadar hiç olduklarını bilemezsin. Onlar, yani seni düşürdüklerini sananlar, nasıl da silikler şu koskoca yeryüzünde. Nasıl yoklar, bilemezsin. Bu dünyanın zavallı hayaletleri olarak yaşadıklarına inanarak “yaşayacaklar” kendilerine, kendi yarattıkları tanrılarının biçtiği kadarını… Ya ondan sonrası? Ondan sonrası yok Aleksandros.

Senin, alnının teriyle hak ettiğin bu hayat, onlara asla bahşetmeyecek sana bahşettiğini. Buna inan, 16 yıllık ömründe inandığın bütün gerçekleşmesi imkansız gerçekler gibi inan buna.

Şimdi uyu Aleksandros, ama bir daha uyanmayacağına inanma olur mu?

Çünkü biz, yeni rüyalarını anlatmanı sabırsızlıkla bekliyor olacağız.

Biz, yani şimdilik hala burada olan, öz be öz kardeşlerin… (ED/BÇ)

AN İTİBARİYLE İSYANI TAKİP ETMEK İÇİN.

Devlet öldürür. Sessizliğiniz onları silahlandırıyor. Tüm binaların işgali, şimdi. Agios Dimitrios belediyesinin işgali.

K.A.H- İTALYAN ULTRALAR ÜZERİNE SÖYLEŞİ

Flying Dutchman blogunda by mafalda'nın kaleme aldığı güzel bir söyleşi.Kaynak belirterek burada paylaşmak istiyorum anlayışlarına sığınarak,emeklerine teşekkür ederek.......Ayrıca hemen altta ilgilenenler için Yunanistan tribün gruplarıyla ilgili yazıya linki tıklayarak ulaşabilirsiniz...

Yunanistan taraflarından giriş yaptığım tribün aşkları temasına İtalya ile devam etmekti amacım. Bir liste yapayım dedim, yaz yaz bitmiyor. İtalya`da herkes ikişer üçer dost olmus düşman gruplara karşı beraber saf tutmuş. O ona küsmüş, o öbürüyle dost diye öbürüne düşman kesilmiş, acaip bir çark dönüyor. Herşey politik hersey değişken. Bütün tribün dayanışmalarını yazmak için de ömrüm kafi gelmeyecek, en iyisi mi ben pası konuyla ilgili doktora tezi vermiş bir arkadaşa atıp sıyrılayım dedim. İyi de yapmışım. Sebastien bana kalırsa italyan curvaları konusunda uzman, o kabul etmek istemese de. O yüzden tribün dayanışmalarını bir kenara bırakıp ultra hareketlere odaklanıyoruz.

Kendisi hakkında ek bilgi; Sebastien Lüksemburg`da yaşıyor. 2007 senesinde Perpignan Üniversitesi`nde italyan ultraları üzerine yazdığı tezle doktorasını bitiriyor. Luxembourg Contre Le Racisme adlı organizasyonun kurucusu ayrıca Mondiali Antirazzisti futbol turnuvasının da hamallarından. Commando Ultras`84 emekçilerinden. Şu aralar ikinci kitabını yazmakla meşgul.



Mafalda: İlk önce kitabından "Le phénomène ultras en Italie"den başlayalım. Henüz türkçeye çevrilmediğinden Türkiye`de basılmadı. Anlatır mısın nedir içeriği, neden Ultras en Italie?

Sébastien Louis: Bu kitap benim üniversitedeki araştırma konum aslında. 2002`de mezun olurken bir tez konusu istendi, ilk düşündüğüm konu bu oldu. Beni tanıyanlar pek şaşırmadı çünkü uzun yıllar bu kültürün içindeyim. 1994`ten beri Olimpik Marsilya`nın Commando Ultras grubu üyesiydim. O zamandan gelen bir tanışıklığım aslında hayranlığım vardı İtalyan ultralara. Kendi grubumuz da 1984 yılında ortaya çıkarken İtalya`daki gruplardan esinlenmişti. İtalya`daki ultra hareketinin başlangıcı 1960'lı yılların sonunda gerçekleşirken biz tam 15 yıl sonra adapte olmaya çalışıyorduk dolayısıyla İtalya bizim Mekke`miz gibiydi. Kurulduğumuz ilk günlerden beri Sampdoria ultraları ile sıkı bir dostluğumuz var.

İtalya`ya ilk kez 1996 yılının mart ayında gittim Udinese-Sampdoria maçı için. Benim için inanılmazdı, o atmosferden büyülenmiştim. Ultralar o zamanlar oldukça güçlüydü en alttaki liglerde bile inanılmaz tribünler vardı. O zamandan beri de bulabildiğim her kitabı, materyali toplamaya başladım ve sürekli İtalya`ya gittim. En az 50 maç izledim ultralarla beraber. Serie A`dan Serie D`ye, Venezia`dan Napoli`ye kadar, bütün derbi maçlarında hatta 1000 kişiyi geçmeyen kale arkalarında bile bulundum. O yüzden bu konuyu seçmek benim için zor değildi, düşünmedim bile. Tehlikeli ve kaçık olarak bilinen bu İtalyan alt kültürünü tarihsel açıdan anlatmaktı amacım. Tek sorun tez danışmanımı ikna etmekti ama o da oldukça geniş bir insandı şansıma. Üniversiteden bu şekilde mezun olunca master tezim için de temel oluşturdu. Aynı şekilde 2003 yılında tezimi geliştirerek mezun oldum. Commando Ultras`tan arkadaşlarım da beni teşvik etti tezimi kitaplaştırmam konusunda. 2005 yılında Paris`te bir yayınevini ikna ettim. Kitabım birkaç güncellemeyle basıma hazırdı. 2006 yılında da yayımlandı. İtalyancaya çevrildi. Şu aralar ingilizce çevirisi için uğraşıyorum.

M: O halde İtalya`daki bu kültürü en iyi tanıyanlardan biri olarak sormak istediğim şey şu… Sence son yıllarda yaşanan olaylar ve yeni kanunlar Ultras hareketinin sonu getirir mi? Ya da getirdi mi?

S.L.: Bence abartıyorsun, ultraların uzmanı değilim, sadece onlarla oldukça fazla vakit geçirdiğimdem son 10 yıldaki değişimlerin içinde yaşadım. Ama bu kültürün iyi bilenleriyle tanıştım bu süre zarfında, onlardan çok şey öğrendim. Tek farkım bu bilgiyi derleyip kitaplaştırmak oldu çünkü bu insanlar kendi projeleriyle o kadar meşguldüler ki bütün bu hazır materyali saklamayı bile düşünmemişler. Bolonya`daki Progetto Ultra ile biz bütün bu hazır materyali saklamak fırsatını da bulduk. Baştaki soruya dönersek eğer, İtalyan ultra hareketi uçurumun kıyısında diyebilirim. Eğer geneline bakarsan bütün bu yeni kanunlara rağmen ultralar hala ayakta ama sadece isim olarak varlar artık. İçerik olarak yoklar. Kendini ayakta tutan birkaç küçük grup dışında varlıklarından sadece kağıt üzerinde sözedebiliriz. Nasıl ayakta kalabilirler ki… Maçların bir çoğu deplasman tarafarına kapalı kapılar ardında oynanıyor. Stad çevresindeki kontroller sıkılaştı, hareketlerinde dikkatli olmak zorundasın. Tribünlerde çok fazla baskı var. Yeni kanunlar, kurallar… Geçen eylül ayından beri Napoli taraftarlarının bütün hakları ellerinden alındı. Neden? Roma deplasmanından dönerken trene zarar verdiler diye. Tribün dışında yaşanmış hatta olmamış bir olay. Amaç sadece yasaklamak.

Ayrıca ultralar amaçlarından da saptı zaman içerisinde. Bazı liderler kulüp patronlarıyla hatta futbol federasyonuyla bağlantılı, bir kısmı bu işten ekmeğini de kazanmaya başladı satılan materyallerden. Organize suçlara bile karıştılar. Daha hiç politik konulara girmedim bile düşün. Bütün bunlar o ruha zarar veriyor doğal olarak. Ama hala ayakta kalan gruplar var: Sampdoria, Atalanta, Pisa ve birkaçı daha hala eski ultra ruhunu yaşatmaya devam ediyor bütün bu olumsuzluklara rağmen.

M:Apolitik tribünler… Gerçek mi yoksa sadece teori mi? Nedir çözüm?

S.L.: Apolitik tribünler her zaman mümkün ama konu ultralar ise imkansız. Çünkü zaten ultra hareketinin kaynağı politika. Demek istediğim, 1960 yılların sonunda bu hareket ortaya çıkarken zaten döneme özgü siyasi hareketlerle kaynayan bir ülke durumundaydı İtalya. İlk ultra gruplar İtalya`daki radikal bir örgütü model olarak almıştı. Tüm kuşağın değişim aradığı bir dönemdi. Kimisi radikal partilere girdi, kimi de neofaşist akıma kapıldı. Kuşağın bir kısmı hali hazırda aktivist iken bir kısmı da tutucu ve baskıcı ortamda değişim arayan kabuğunu kırmak isteyen insanlardı. İlk ultralar için model teşkil eden de radikal aktivistlerdi. Onlardaki imajı tribünlere adapte etmek daha kolaydı. Grupların ilk isimlerine baktığımızda anlaşılır ne demek istediğim: AS Roma`nın Fedayn`i… Sonrasında Verona`nın Brigate Gialloblu grubu, Inter`de Potere Nerazzuro, Juventus`ta Autonomia Bianconera gibi.

Ama o zamanlar takımları herşeyin önündeydi her ne kadar bu şekilde aktivistleri referans aldılarsa da. Faşist adamlar komunistlerle beraber maç izleyebiliyordu. Politika sorun değildi insanlar için, takım sevgisi sorundu. Kimisi politik farklılıkları dert ettiyse de genelde ultras birlikteliği ön plandaydı. Kısacası ultralar politikayla her zaman haşır neşirdi, ama sadece içerik olarak. Kimse tribünde politik aktivitelere girişmezdi. 1980'li yılların sonundan itibaren bu durum değişti hala da değişiyor. Bu dönüşümün nedeni ortaya çıkan aşırı sağcı gruplar. Tribünlerde etkili taraf olmaya başlamalarından itibaren problemler de başlıyor. Çünkü ultra kültürünün temelini atan insanların büyük kısmı sol politikadan geliyordu. Şimdi ise tam tersine neofaşist fikirler yaygınlaşıyor özellikle arayış içindeki genç kesimde. Bu yeni bir trend tabi hala ultraların büyük çoğunluğu ya politikaya bulaşmamaya çalışıyor, ilgilenmiyor ya da eski köklerine sahip çıkıyor.

Tribünlerdeki baskın ideolojiyi görmek için bayraklara ve pankartlara bakmak yeterli. 80lerin sonundan itibaren İtalya`da beliren sosyal değişim de sağcıların ekmeğine yağ sürüyor. Artan göçmen nüfus nedeniyle provokasyonlar genç kesimde direk etkili.

Uzatmayayım… Tekrar soruna dönersek, bunun için bir çözüm bulmak zor çünkü ultras her zaman kararları kendi içinde verir. Apolitik tribünler de bulabilirsin ama politik tribünler her zaman olacaktır. Sorun o politik imaja inanıp inanmamakta. Ne Livorno tribünleri tamamen komunist ne de Verona tribünleri tamamen faşisttir. Tersi mümkün değil.
...

M: İtalya`daki tribünlerde son durum nedir? Hangi gruplar hala eski gücünde? İdeolojik olarak kimler eski geleneklere bağlı?

S.L: Son zamanlarda durum çok değişken. İçinde bulunduğumuz yeni yüzyıl beraberinde aşırı baskıcı bir ortamı da getirdi. Güçlü ideolojik propagandalara artık imkan tanınnmıyor. Daha önce dediğim gibi orda da artık herşey kağıt üzerinde. İçerik olarak zayıflıyorlar. 90`lı yılların sonunda `Brigate Autonome Livornesi` oluştuğunda ideolojik rekabetler de güçlenmeye başlamıştı. Kendini komunist addeden BAL tribünleri Stalin pankartları, Kore bayrakları, Bolşevik semboller kullanmaya başlayınca karşı ideolojinin de buna reaksiyon göstermesi kaçınılmazdı. Ultralar kendi içindeki rekabet de öyle başladı. Aynı 70`li yıllardaki siyah-kırmızı rekabeti gibi. Dolayısıyla buna tepki olarak faşist semboller de görülüyor artık. Livorno da ister istemez sol tribünlerin merkezi oluyor. Sol akımın resmiyet kazanması da Resistanza Ultras`ın oluşumuna tekabül eder. Antifaşist görüşteki bütün ultraları birbirine bağlayan bir çatı oluşturulmak istenmişti bu projeyle ama hiçbir zaman kuruluş amacına ulaşamadı. Belki sadece Ternana, Ancona, Livorno ve birkaç küçük grubun emeğini belirtmek lazım. BAL`in kendini lağvetmesiyle, Livorno`nun taraftar sayısı bile azaldı, ideolojik olarak da küçüldü. Eski tribün şovları kalmadı. Sıralama yapmak doğru olmaz ama sağ baştan sayarsak Inter`ın ultraları özellikle Irriducibili ve Milan`da Fossa dei Leoni`nin ardından oluşan sağ kimlik, ayrıca Hellas Verona taraftarları ve onların komşuları Padova en aktif sağ görüşlü gruplar. Bana göre AS Roma ve Lazio bu saydıklarımdan sonra geliyor. Sol görüşlü gruplar eskisi kadar güçlü olmasalar da hala varlar: Pisa, Livorno, Venezia ve Ancona mesela.

M.: Ultra hareketi İtalya`da orjinalliğini kaybederken diğer yandan Avrupa`daki oluşumlar için ne düşünüyorsun? Daha önce olmadığı kadar yükseliş içerisinde bu hareket. Özellikle Fransa`da…

S.L: Sadece Avrupa`da değil tüm dünyada yükseliş içersinde. Taraftar için iki tip model vardır: İngilizlerin Casuals dediğimiz modeli ve İtalyan ultralar. İlk başlarda ultra hareketi kıvılcımını İngilizlerden alır, onların Mekke`si de orasıydı. O zamanlar Avrupa kupası olay çıkartan ingilizleri yakından tanımak için bir fırsat yaratıyor italyanlara. Ardından birçok ultra İngiltere`ye gidiyor bu kültürü öğrenmek için. Bizzat olaylarda da bulunuyorlar. En aktif ultra gruplardan biri olan Hellas Verona direk Chelsea`nin maçlarına dadanıyor, onlardan ilham alıyor. Sadece onlar değil tabi Juventus taraftarları mesela sürekli Liverpool Kop`unda takipteler.

Diğer Avrupa ülkeleri için de özellikle 70`lerin sonlarında hep İngilizler referans oluyor. Kimse ilgilenmiyor İtalya`daki hareketlerle. Ondan sonraki 10 yıl ilgi çekici hale geliyorlar. Kurvaları ele geçirip kendi stillerini o askeri disiplini oluşturuyorlar tribünde, renkli koreografiler hazırlıyorlar, ayrıca kendi liderlerini çıkarıyorlar içlerinden ki bu liderler neredeyse bütün tribünleri kontrol edebiliyor, her maç yeni tezahüratlar, inanılmaz bir atmosfer oluşturuyorlar. Tabi bunlar onları medyatikleştiriyor. 1982 Dünya kupasını kazanmaları da italyan futbolu için bir dönüm noktası. Artık tüm Avrupa için model ingilizler değil italyanlar oluyor bu gelişmelerle.

İkinci adaptasyon dönemi ise 90`lı yılların ikinci yarısına denk geliyor. Bunun nedenleri zaten belli: internet, seyahat imkanlarının artması, Sovyet rejimlerinin çöküşü, yeni jenerasyonun özellikle Almanya, Polonya ve İskandinav ülkelerinin yeni bir kimlik arayışında olması gibi. Bu sefer tribünler adaptasyonu daha hızlı gerçekleştiriyor. Birkaç sene içerisinde bütün organizasyonu oturtuyorlar. Magrip ülkelerinde, İsrail`de hatta Japonya`da bile ultra gruplar var artık. Ama senin sorunda belirttiğin gibi bir yandan yükselirken bu hareket kendi evinde düşüşe geçiyor. Bu krizin en büyük sebebi şiddet. 1995 yılında Vincenzo Spagnolo`nun Genoa-AC Milan maçı öncesi öldürülmesini hatırla. O zamandan gelen bir süreç var. Ayrıca bu iş giderek iş kolu haline dönüşüyor. Daha önce saydığım sebepler, taraftar-kulüp başkanları ilişkisi, polis şiddeti gibi. Ama yine de bu hareket İtalya`da bitmiştir diyemem çünkü bütün Avrupa`dan tribünler buraya gelip ultra hareketini beşiğinde öğrenmek istiyorlar. Hala okul gibi... Yani İtalya hala ultra hareketin “avant-garde” noktası.

Diğer ülkelerin ultraları çok farklı, bir çoğunu sevmiyorum. Almanya`da özellikle 1995`ten sonra ultras patlaması yaşanıyor ama hala orjinal ultra kültüründen çok uzaklar. Estetik olarak harikalar, güzel şeyler yapıyorlar göze hitabeden ama mentalite sıfır. Ultra bakış açısından bakarsak bazı ülkeler var iyi işler çıkaran, mesela İsviçre ve Avusturya. Hırvatistan, Sırbistan ve Bosna`da inanılmaz potansiyel var. Fransa ise İtalya seviyesine yaklaşabilmiş tek ülke. Bordeaux, Marsilya, Paris, Saint-Etienne ve hatta diğerleri artık İtalyanların seviyesinde.

M.: En son Atletico Madrid-OM maçında da gördüğümüz üzere ultralara karşı yükselen bir şiddet grafiğinden söz etmek mümkün mü?


S.L: Aslında polis şiddeti hiç değişmedi. Fark güvenlik sistemlerinin militarize hale gelmiş olması. Eskiden stad çevresinde hatta içerisinde bu tip robocop`larımız yoktu ama şimdi basit bir maçta bile inanılmaz ekipmanlarla donanmış polisleri görüyoruz. Buna yol açan da holigan şiddetinin giderek medyada yer bulması. Yıllar önce de maç öncesi ya da sonrası taraftarlar olay çıkarıyordu ama bunların çoğu rapor edilmezdi, tolerans daha fazlaydı. Ama şimdi futbol büyük bir sermaye. O yüzden güvenlik de had safhada. Eskiye oranla daha bile az şiddet var, çıkan olayların çoğu stad dışındaki kavgalardan ibaret. Şiddet futboldan uzaklaşıyor giderek. Ya tren istasyonlarında ya da anayollarda patlak veriyor.

Ultraları şehit mertebesine yerleştirmek istemiyorum, ama bu bir hayat felsefesidir ve isteyen bu yolu seçer. Şiddet de bu kültürde zaman zaman kendine yer buluyor. Yani şiddet kullanılacaksa eğer bunun neden ve sonuçlarını irdelemek gerek. Kolkola Freedom for Ultras diye bağırmak bir işe yaramaz, bazen toplumu da gözetmek gerekir. Artık toplum şiddete eskisi kadar toleranslı değil, buna stadyumlar da dahil. Stadyumlar şiddetin meşrulaştığı yerler haline dönüşmemeli, bu her iki taraf için de geçerli.

Madrid`teki maç aslında bu konunun dışında. Ben hiç şaşırmadım. İspanyol polisinin zaten kirli bir geçmişi var bu konuda. 1982`de bile İngiltere maçında polis birçok ingilizin direk kafasını kırmıştı. O yüzden sürpriz olmamalı bunlar.
...

M.: Türkiye ultra mentalitesinden oldukça uzak. Bazı grupların çabasını gözardı etmemek gerek tabi. Sence Balkan ülkeleri ve Türkiye için bir gelecek var mı?

S.L.: Daha önce dediğim gibi Balkan ülkeleri ultra kültürüne çok çabuk adapte oluyor şaşırtıcı biçimde. Hepsinde iyi organize olmuş gruplar var. Yunanistan ve Türkiye için durum biraz farklı. Diğer Balkan ülkelerinden daha fanatik gruplarınız var ama hiçbir zaman ultra kültürü kavranamadı. Kendi milliyetçi gelenekleriyle italyan öğelerin karışımı oldu her zaman. İlerde gerçek bir ultra grup oluşur mu ondan da pek emin değilim çünkü sürekli iki kültürün karmaşası yaşanacak bu iki ülkede.

M.: Türkiye`de son yıllarda bir Livorno akımı var. Politik açıdan kendilerine verilen bu popüler pozisyonu hakediyorlar mı? Yoksa onlar da değişim sürecinde mi?

S.L.: Bu Livorno modası sadece Türkiye`de değil hemen hemen her Avrupa ülkesinde var. 7 yıldır şehri ziyaret edip maçlarını izliyorum ve her maç ziyarete gelen sol görüşlü taraftarlar görüyorum. Aklına gelebilecek her ülkeden… B.A.L. kurulduğunda bu yeni radikal sol görüş direk o kesimin ilgisini çekti. Yeni bir tarz oldu ultra ekseninde. Sovyet sembollerini kullanıyorlardı ve çok iyi organizeydiler. Aslında diğer sol gruplardan daha solda değildi ama diğerleri gibi kaotik yapısı yoktu. Stalin resimleri sadece görüntüden ibaret değildi, kendilerinin ve liderlerinin kafa yapısı da o şekildeydi. O sayede kuzey tribünde düzeni kurabildiler. Her neyse… Tabi internetin ve fanzinlerin de etkisi çok büyük. 3. ligdeki bir takımın ultralarını çok kısa sürede ün sahibi yapabiliyor teknoloji. Ayrıca ucuz seyahat imkanları da birçok taraftarı buraya kendi deyimimle sovyetik ultraları görmeye çekiyor. Tabi onlar bu konuda ne ilk ne de en solcular. Birçok grup onlardan önce de kullanıyordu bu sembolleri, Ternana, Atalanta, Ancona, Empoli… Livorno`nun tek farkı tribünlerinde takım bayraklarını sembollerden daha az görmüş olduğumuz. Bu pozisyonu hakediyolar mı? Hem evet hem hayır. Evet çünkü Toscana ve Livorno her zaman kırmızıdır. Livorno 1921`de İtalyan Komunist Partisi P.C.I.`nın kurulduğu şehir. Bir işçi kenti… Mesela Brigate kelimesi burda çok hassas aktiviteler için kullanılırken, tribündeki adam da o aktivitelerin bizzat içindedir zaten. Afganistan ve Irak işgallerine karşı açılan pankartlar, sivil toplum örgütleri için ödenek talepleri hatta Floransa`daki yıkımlar için açtıkları pankartlar bile bu aktivitelerin uzantısı. Ama yine gerçek bir politik grup oldukları söylenemez. Diğer yandan öyle olmamalarına rağmen öyleymişler gibi aşırı semboller kullanıyorlar. En büyük düşmanları Pisa onlardan sosyal anlamda daha aktif olmasına rağmen daha az sembol kullanır.

2006 yılında B.A.L. feshedilince iki grup oluştu: Livornesi ve az sayıda elemandan oluşan Visitors. İkisi de resmi B.A.L. kurucularından bağımsız oluştuğundan eskisi kadar sembol kullanmıyorlar. Daha çok takım bayrakları ve pankartlar açılıyor son dönemlerde.

M.: Biraz özele dönelim. Hayatının bu şekilde yön almasında kimler etkili oldu?

S.L.: Beni etkileyen çok insan var. Commando Ultra kurucuları, ordaki arkadaşlarım. Benim gibi ultralarla kafayı yemiş arkadaşım Julien, onlarla tanışmama da aracı olmuştur. Onla tanıştığımda 17 yaşındaydım çok şey öğrendik beraber. İsim saymak çok zor, 31 yaşındayım. Artık hayatım tamamen farklı yöne bakıyor. Okulumu bitirebilmek için 2 sene önce ultras kariyerimi bıraktım artık senede 3-4 maça normal bir taraftar gibi gidiyorum. Bu bana başka bir görüş aşısı kazandırdı. İçindeyken bazı şeyleri göremiyorsunuz. Ama birşey hiç değişmiyor maçlara gitmeyi bıraksanız bile. Hala içimde o ruhu taşıyorum sanırım. Çünkü bu kültürün çok fazla artı yönü var. Küçük şeylere odaklanmamayı ve büyük hedefler koymayı hayatta da organize olmayı öğreniyorsunuz.

M.: Luxembourg against Racism… Mondiali Antirazzisti… Futbol fotoğrafları sergisi… Daha bir sürü aktivite içindesin aynı zamanda…

S.L.: 1996 yılından beri İtalya`da Progetto Ultra tarafından organize edilen bir futbol turnuvası var. Mondiali Antirazzisti. Turnuvanın odak noktası ırkçılık karşıtı olması. Başlangıçta küçük bir turnuvaydı ama zamanla katılım arttı. Bu sene haziran ayındakine 5 binden fazla gelen oldu. Katılımcılar dünyanın her tarafından ama özellikle Avrupa ülkelerinden geliyor. Normal taraftarlar, politik ya da sosyal gruplar, İtalya`daki göçmenler, evsizler… Takımını kuran katılabiliyor. 2003 yılında da Lüksemburg`da biz kendi takımımızı kurduk Luxembourg against Racism adıyla ve ordaki ortamdan çok keyif aldık.

Ertesi yıl da fotoğrafçı bir arkadaşımızı davet ettik ve sayesinde ultraların başka yönlerini gösterebildik insanlara. European Youth sponsorluğunda 2005 yılında bir sergi açtık. Aynı sergi İtalya`da da gerçekleşti. Ardından sosyal temalı birkaç ufak film çektik. Şimdi yeni bir aktivitemiz var. Irkçılık karşıtı futbol turnuvası düzenliyoruz Bosna`da. Küçük bir köy var iç savaştan sonra ikiye bölünen. Bir yanda katolik Hırvatlar diğer yanda müslüman Bosnalılar. İlkini geçen yıl gerçekleştirdik. Takımlar tamamen karışık. Kazananı da masraflarını karşılayarak Mondiali Antirazzisti turnuvasına götürdük. Her sene tekrarlamak istiyoruz.

M.: Son olarak… Ultra, akademisyen ya da bir yazar… Eğer senden sadece birini seçmeni isteseydik… Hangisi seni daha iyi tanımlardı?

S.L.: Hangisini desem ukalalık olur. 12 yıllık ultra geçmişim olmasına rağmen ultrayım diyemem. Akademisyenlik de çok yüksek bir tabir henüz bir lisede tarih dersi verirken hele. Kitabım olmasına rağmen henüz kendime yazar diyemiyorum belki zamanla o özgüveni yakalarım birkaç kitaptan sonra. Öyle bir insanım işte diyip sıyrılayım. Herkes gibi hatalar yapıyorum, ultrayken bile hiç tam bir ultra olamadım. Akademisyenliğim de hatalarla dolu. Yeni yazdığım kitabımda ilk kitabımda yazdığım noktaları eleştiriyorum düşün. Belki hepsinden de biraz alayım demek iyi olurdu. Profesör olmaya çalışan sıradan bir ultra, yazabildiği kadar iyi yazmaya çalışan bir yazar. Nasıl dersen de… Zevk alıyorum yaptığım herşeyden. Bütün bunları ne para için yapıyorum ne de kariyer. Tek tutkum değişik insanlar tanımak. Açıkça söyleyebilirim ki şimdiye kadar tanıdıklarım içinde en samimi olanlar da ultralardı.

Kitabın online siparişi için.Sadece fransızca basımı olduğunu tekrar belirteyim

Metallica - All Nightmare Long

GalataSaray Tarinde Bugün


GALATASARAY 5-0 FENERBAHÇE

Milli Lig’in başlamasıyla futbolun heyecanı tüm ülkeye yayılmıştı. Önceki yılların liglerinden farklı olan ve İstanbul ile Anadolu’yu bir araya getirmeyi hedefleyen milli ligde oynanan bazı karşılaşmalar ise, o sezonki lig mücadelesinden, hatta şampiyon olan takımdan daha fazla konuşuluyordu. İşte böylesi maçlardan birisi de, 1960-1961 sezonunda Galatasaray ile Fenerbahçe arasında 18 Aralık 1960 günü oynanmıştı.

Galatasaray ile Fenerbahçe arasında oynanan muhteşem maç ve bu maçın tartışmasız kahramanı olan Metin Oktay ile hatırlanacaktı. Şimdiki adı İnönü olan o günlerin Dolmabahçe Stadındaki maça seyircilerin ilgisi büyük olmuştu. 28.900 seyirci 232.828 TL hasılat ödeyerek, tribünleri doldurarak bu büyük maçı izlemişti. Bu maç Galatasaray adına tarihe geçen bir maç olmuştu. Galatasaray ezeli rakibini çok üstün bir oyundan sonra 5-0 gibi tarihi bir farkla yenecekti.

Bu maçın bir anlamda tarihe geçmesine neden olan gelişme, sadece Galatasaray’ın ezeli rakibine beş gol atması değildi. Bu maç aynı zamanda Metin Oktay’ın da maçı olmuştu. Metin Oktay’ın maçı olarak geçen bu karşılaşmaya Galatasaray çok hızlı bir tempoda başlamış ve ilk dakikadan itibaren rakibini baskı altına almıştı. Maçın daha ilk dakikası dolmadan Metin Oktay ilk golü atmış, bu golü yine karşılaşmanın 10. dakikasında Metin Oktay’ın ayağından gelen ikinci gol izlemişti. Galatasaray o 24. dakikada Bahri’nin kaydettiği gol ile skor 3-0 öne geçmiş ve ilk yarı bu skor ile kapanmıştı. Ayrıca Galatasaray’dan Ergun 30. dakikada kırmızı kart görmüş Galatasaray devreyi 10 kişi tamamlamıştı.

İkinci yarı Metin Oktay biri 61. öteki 67. dakikada olmak üzere Fenerbahçe’nin kalecisi Şükrü Ersoy’un koruduğu kaleye iki gol daha gönderiyor ve maçın sonucunu belirliyordu. Galatasaray Fenerbahçe’yi 5-0 mağlup etmişti. Metin Oktay ise bir maçta Fenerbahçe ağlarına bıraktığı 4 gol ile bir daha kolay kolay ulaşılması mümkün olmayan bir rekora imza atmıştı.

Galatasaray
Turgay Şeren, Candemir Berkman, Ahmet Karlıklı, Suat Mamat, Ergun Ercins, Mustafa, Samim Uygun, Mete Basmacı, Bahri Altıntabak, Metin Oktay, Niyazi Tamakan

17 Aralık 2008 Çarşamba

Vucinic demişken....


Vucinic’in son saniyelerde attığı golün sevinciyle taraftar önüne giderek forma yerine şortunu çıkartıp, seyirci önünde iç çamaşırlarıyla sevinç gösterisi yapması ve buna karşılık ceza almaması nedeniyle eski hakem aynı zamanda maç günü tribünde bulunan Flavio Tucci, oyuncunun bu uygun olmayan davranışı nedeniyle Roma Cumhuriyet Savcılığına suç duyurusunda bulundu.

Tucci, İtalya gibi önemli bir ülkede Serie A gibi marka bir ligde bu tur davranışların kabul edilemeyeceğini ifade ederken, İtalyan medyası, kulüpler ve politik düzeyde kimsenin bu uygunsuz şort çıkartma olayı için Vucinic'e tepki göstermemesine de çok şaşırdığını belirtti.

“Bence kesinlikle bir oyuncunun attığı golü bu şekilde şov yaparak seyirci önünde duygularını dile getirmemesi gerekir” diyen Tucci;
“Mac sonrası kulübü veya federasyondan ceza verilmesi yerine sessiz kalınması nedeniyle bu tur bir girişimde bulundum. Belki bu ülkede futbolda bazı şeyler değişir amacıyla yaptığım bu şikayeti Vucinic özür dilerse ancak o şekilde geri alırım. Aksi taktirde bir eski hakem olarak çok kararlıyım ve sonuna kadar gitmek istiyorum” diye konuştu.

Tucci, Vucinic’in olası bir özrü sonrasında, avukat ve diğer masrafların yardım amaçlı bir çocuk vakfına bağışlamak isteğini de belirtti.

Vucinic 2 - Bologna 0

İtalya Kupası Coppa Italia'da 5. tur mücadelesinde Roma Bologna'yı konuk etti. Yıllarca Çizme'de top koşturan Sinisa Mihajlovic'in çalıştırdığı rakibi karşısında zorlanan başkent ekibi, yaptığı "erotik" gol sevinçleri yüzünden başı dertte olan Karadağlı golcüsü Vucinic'le tur biletini kaptı.


AS Roma [2 - 0] Bologna
83' [1 - 0] M. Vucinic
86' [2 - 0] M. Vucinic

Stat: Olimpiyat

Hakem: Sig. Morganti

AS Roma: Arthur, Cassetti, Loria, Mexès, Panucci, De Rossi, Brighi, Cicinho, Baptista, Menez, Montella

Menajer: Luciano Spalletti

Bologna: Colombo, Bombardini, Britos, Castellini, Cesar, Amoroso, Rodriguez, Carrus, Lavecchia, Marazzina, Adailton

Menajer: Sinisa Mihajlovic

İtalya Kupası Coppa Italia'da 5. tur mücadelesinde ligde son yıllardaki başarılı dönemlerini mumla arayan Roma, Serie A'nın yeni ekibi Bologna'yı konuk etti.

Teknik direktör Luciano Spaletti'nin ideal 11'de forma şansı bulmakta zorlanan bir çok oyuncusuna şans verdiği mücadelenin ilk yarısı golsüz sona ererken yıllarca İtalya'da top koşturmuş eski savunma oyuncusu Sinisa Mihajlovic yönetimindeki Bologna'nın kilidini oyuna sonradan giren Mirko Vucinic çözdü.

71. dakikada oyuna Montella'nın yerine dahil olan ve yaşadığı "erotik" gol sevinçleriyle hakkında dava açılan Karadağlı golcü 83. ve 86. dakikalarda sahneye çıkarak attığı 2 golle takımına tur vizesini getiren isim oldu.

Bu galibiyetle Roma Coppa Italia'da son 8 takımın mücadele edeceği çeyrek finale yükselirken, Bologna ise "buraya kadar" dedi.

Galatasaray Tarihi Kitabı

4 yıl boyunca, İstanbul, Ankara ve İngiltere’deki değişlik arşivlerde, kütüphanelerde haftalarca süren ve aralarında bilim adamlarının da bulunduğu uzman bir ekibin çalıştığı projeyle, Türkiye’de ilk kez, kapsamlı bir Galatasaray Tarihi yazıldı, ilk kez yayınlanacak fotoğraflar günışığına çıkarıldı.

Çalışma sırasında, kurucumuz Ali Sami Yen dahil, bugüne kadar bilinmeyen birçok özel arşivlere ulaşıldı. Galatasaray Müzesi baştan sona tarandı, Osmanlıca metinler çevrilerek birçok yeni bilgiye erişildi. Nesnel ve bilimsel bir bakış açısıyla kitabın yazımı ve tasarımı tamamlanarak basıldı.

656 sayfadan oluşan ve bugüne kadar yayınlanmamış bir çok fotoğraf ve belgeyi içeren, metinleri Mehmet Şenol ve kısa bir süre önce kaybettiğimiz Mehmet Ali Gökaçtı tarafından hazırlanan, önsözü değerli üyemiz Kemal Onar tarafından yazılan Büyük Galatasaray Tarihi kitabı, ana ekseni futbol olmak üzere sportif, idari, mali etkinlikleri de içerecek şekilde kaleme alındı.

Kulübümüzün kuruluş yılından ilham alan bir anlayışla 1905 adet basılan ve özgün bir yayın kalitesini yansıtan bu kitap 1’den 1905’e kadar numaralandırıldı.

29.5x37.5 cm. ebadında, "coffee-table book" tarzında hazırlanan Özel Baskılı Kitap, piyasada satışa sunulmayacak. İlk 3 numaralı kitaplar Kulübe ait olup, diğer numaralı baskılar 400 YTL bağış karşılığında takdim edilecek.

Özel Baskıdan temin etmek için şimdiden rezervasyon yaptırılması gerekiyor.
Sınırlı baskı adedi nedeniyle rezervasyonlarda başvuru sırası esas alınıyor.
Kitap rezervasyonu için aşağıda belirtilen telefon numarasından başvuruda bulunabilirsiniz.
Başarılı bir geleceğin, köklü bir geçmişe sahip olmak kadar onu özümseyerek bilmekle mümkün olacağının bilincindeki tüm Galatasaraylılara...

Tel: (212) 273 28 50/167 dahili
İlgili kişi: Tülay Akay

14 Aralık 2008 Pazar

Roma-Cagliari 3-2

39' pt Totti (R), 13' st Conti (C), 24' st Jeda (C), 32' st Perrotta (R), 45' st Vucinic (R)



Fiorentina-Catania 2-0
11' st Mutu (F), 34' st Gilardino (F)

Genoa-Atalanta 1-1
17' pt Floccari (A), 42' Sculli (G)

Inter-Chievo
4-2
4' pt Maxwell (I), 2' st Stankovic (I), 6' st Pellissier (C), 20' st Bentivoglio (C), 34' st Ibrahimovic (I), 42' st Ibrahimovic (R)

Palermo-Siena
2-0
30' pt Cassani (P), 9' st Simplicio (P)

Reggina-Sampdoria
0-2
30' st Bellucci (S), 36' st Padalino (S)


Udinese-Lazio
3-3
9' pt Di Natale (U), 14' pt Quagliarella (U), 10' st Di Natale (U), 14' st Zarate (L), 27' st Diakhite (L), 39' st Ledesma (L)

Juventus-Milan
(ore 20.30)

Bologna-Torino
5-2 (giocata ieri)
7' pt Barone (T), 3' st Pratali (T) autog., 7' st Britos (B) autog., 10' st Di Vaio (B), 18' st Di Vaio (B), 23' st Bernacci (B) rig., Di Vaio (B) rig.

Napoli-Lecce 3-0
(giocata ieri)
11' pt Hamsik (N), 42' pt Pazienza (N), 20' st Denis (N).

Heroes de los Barca-Real

















El clásico BARCELONA 2 -REAL MADRID 0



13 Aralık 2008 Cumartesi

El clásico BARCELONA-REAL MADRID



La Liga 2008/09 Sezonu'nun 17. haftası, tüm dünyada sonucu merakla beklenen dev bir mücadeleye sahne olacak. Dünyanın sayılı çekişmeleri arasında gösterilen "El Clasico" yani Barcelona-Real Madrid mücadelesi, bu gece TSİ. 23:00'da Estadio Camp Nou'da başlayacak.


İspanya'da rakip bölgeler Castile (Real Madrid) ve Catalonia'nın (Barcelona) takımları olan bu iki takımın çekişmesi İspanya'nın futbol tarihiyle eş zamanlıdır.

1950li yıllarda Alfredo Di Stefano transferi için kozlarını paylaşan ikilide mutlu sona ulaşan oyuncuyu renklerine bağlayan Real olmuştu.

Daha sonra da Bernd Schuster ve Michael Laudrup transferlerinde oluşan gergin ortam Luis Figo Barcelona'dan Real Madrid'e gittiğindeyse tavan yaptı; Portekizli oyuncu Real formasıyla Camp Nou'daki ilk maçına çıktığında Barcelonalı taraftarlar ülkede ihanetin simgesi olarak değerlendirilen kanlı domuz kafasını sahaya atarak futbol tarihinde bir ilki gerçekleştirdiler.

17 Şubat 1929'da oynanan ilk El Clasico Barcelona'nın sahasındaydı; Morera'nın 10 ve 55. dakikalardaki golleriyle 2 farkı yakalayan konuk ekip rakibinin 70'te Parera'yla farkı bire indirmesine engel olamasa da sahadan 2-1 galip ayrıldı.

İki takım ligde bugüne kadar 156 kez karşı karşıya geldi; Barcerlona 58, Real Madrid ise 68 kez kazandı, 30 maç da berabere bitti. Katalan ekibi 234, başkent temsilcisi 260 gol attı.

REAL MADRID 2008/09:
Iker Casillas, Míchel Salgado, Pepe, Sergio Ramos, Fabio Cannavaro, Mahamadou Diarra, Raúl, Fernando Gago, Javier Saviola, Wesley Sneijder, Arjen Robben, Marcelo, Jordi Codina, Guti, Royston Drenthe, Gabriel Heinze, Ruud van Nistelrooy, Ruben de la Red, Klaas-Jan Huntelaar (02 Ocak 2009'da resmi sözleşme imzalayacak), Gonzalo Higuaín, Christoph Metzelder, Miguel Torres, Rafael van der Vaart, Javi García, Jerzy Dudek, Javier Velayos, Chema Antón, Alberto Bueno, David Mateos, Felipe Ramos

BARCELONA 2008/09:
Víctor Valdés, Martín Cáceres, Gerard Piqué, Rafael Márquez, Carles Puyol, Xavi, Ei?ur Gu?johnsen, Andrés Iniesta, Samuel Eto'o, Lionel Messi, Bojan Krkic, José Manuel Pinto, Thierry Henry, Seydou Keita, Sylvinho, Gabriel Milito, Dani Alves, Aliaksandr Hleb, Éric Abidal, Yaya Touré, Albert Jorquera, Pedro, Sergi Busquets, Victor Sanchez, Oier Olazábal, Víctor Vázquez, Jeffrén Suárez, Rubén Miño, David Córcoles, Xavi Torres, Abraham González, Nolito

İŞTE LA LIGA'DAKİ EL CLASICO TARİHİ:
1944-1945: Real Madrid 1 FC Barcelona 0 / FC Barcelona 5 Real Madrid 0
1945-1946: Real Madrid 3 FC Barcelona 2 / FC Barcelona 1 Real Madrid 0
1946-1947: Real Madrid 2 FC Barcelona 1 / FC Barcelona 3 Real Madrid 2
1947-1948: Real Madrid 1 FC Barcelona 1 / FC Barcelona 4 Real Madrid 2
1948-1949: Real Madrid 1 FC Barcelona 2 / FC Barcelona 3 Real Madrid 1
1949-1950: Real Madrid 6 FC Barcelona 1 / FC Barcelona 2 Real Madrid 3
1950-1951: Real Madrid 4 FC Barcelona 1 / FC Barcelona 7 Real Madrid 2
1951-1952: Real Madrid 5 FC Barcelona 1 / FC Barcelona 4 Real Madrid 2
1952-1953: Real Madrid 2 FC Barcelona 1 / FC Barcelona 1 Real Madrid 0
1953-1954: Real Madrid 5 FC Barcelona 0 / FC Barcelona 5 Real Madrid 1
1954-1955: Real Madrid 3 FC Barcelona 0 / FC Barcelona 2 Real Madrid 2
1955-1956: Real Madrid 3 FC Barcelona 1 / FC Barcelona 2 Real Madrid 0
1956-1957: Real Madrid 1 FC Barcelona 0 / FC Barcelona 1 Real Madrid 0
1957-1958: Real Madrid 3 FC Barcelona 0 / FC Barcelona 0 Real Madrid 2
1960-1961: Real Madrid 3 FC Barcelona 2 / FC Barcelona 3 Real Madrid 5
1961-1962: Real Madrid 2 FC Barcelona 0 / FC Barcelona 3 Real Madrid 1
1962-1963: Real Madrid 2 FC Barcelona 0 / FC Barcelona 1 Real Madrid 5
1963-1964: Real Madrid 4 FC Barcelona 0 / FC Barcelona 1 Real Madrid 2
1964-1965: Real Madrid 4 FC Barcelona 1 / FC Barcelona 1 Real Madrid 2
1965-1966: Real Madrid 1 FC Barcelona 3 / FC Barcelona 2 Real Madrid 1
1966-1967: Real Madrid 1 FC Barcelona 0 / FC Barcelona 2 Real Madrid 1
1967-1968: Real Madrid 1 FC Barcelona 1 / FC Barcelona 1 Real Madrid 1
1968-1969: Real Madrid 2 FC Barcelona 1 / FC Barcelona 1 Real Madrid 1
1969-1970: Real Madrid 3 FC Barcelona 3 / FC Barcelona 1 Real Madrid 0
1970-1971: Real Madrid 0 FC Barcelona 1 / FC Barcelona 0 Real Madrid 1
1971-1972: Real Madrid 1 FC Barcelona 1 / FC Barcelona 1 Real Madrid 0
1972-1973: Real Madrid 0 FC Barcelona 0 / FC Barcelona 1 Real Madrid 0
1974-1975: Real Madrid 1 FC Barcelona 0 / FC Barcelona 0 Real Madrid 0
1975-1976: Real Madrid 0 FC Barcelona 2 / FC Barcelona 2 Real Madrid 1
1976-1977: Real Madrid 1 FC Barcelona 1 / FC Barcelona 3 Real Madrid 1
1977-1978: Real Madrid 4 FC Barcelona 0 / FC Barcelona 2 Real Madrid 3
1978-1979: Real Madrid 3 FC Barcelona 1 / FC Barcelona 2 Real Madrid 0
1979-1980: Real Madrid 3 FC Barcelona 2 / FC Barcelona 0 Real Madrid 2
1980-1981: Real Madrid 3 FC Barcelona 0 / FC Barcelona 2 Real Madrid 1
1981-1982: Real Madrid 3 FC Barcelona 1 / FC Barcelona 3 Real Madrid 1
1982-1983: Real Madrid 0 FC Barcelona 2 / FC Barcelona 2 Real Madrid 1
1983-1984: Real Madrid 2 FC Barcelona 1 / FC Barcelona 1 Real Madrid 2
1984-1985: Real Madrid 0 FC Barcelona 3 / FC Barcelona 3 Real Madrid 2
1985-1986: Real Madrid 3 FC Barcelona 1 / FC Barcelona 2 Real Madrid 0
1987-1988: Real Madrid 2 FC Barcelona 1 / FC Barcelona 2 Real Madrid 0
1988-1989: Real Madrid 3 FC Barcelona 2 / FC Barcelona 0 Real Madrid 0
1989-1990: Real Madrid 3 FC Barcelona 2 / FC Barcelona 3 Real Madrid 1
1990-1991: Real Madrid 1 FC Barcelona 0 / FC Barcelona 2 Real Madrid 1
1991-1992: Real Madrid 1 FC Barcelona 1 / FC Barcelona 1 Real Madrid 1
1992-1993: Real Madrid 2 FC Barcelona 1 / FC Barcelona 2 Real Madrid 1
1995-1996: Real Madrid 1 FC Barcelona 1 / FC Barcelona 3 Real Madrid 0
1996-1997: Real Madrid 2 FC Barcelona 0 / FC Barcelona 1 Real Madrid 0
1997-1998: Real Madrid 2 FC Barcelona 3 / FC Barcelona 3 Real Madrid 0
1998-1999: Real Madrid 2 FC Barcelona 2 / FC Barcelona 3 Real Madrid 0
1999-2000: Real Madrid 3 FC Barcelona 0 / FC Barcelona 2 Real Madrid 2
2000-2001: Real Madrid 2 FC Barcelona 2 / FC Barcelona 2 Real Madrid 0
2001-2002: Real Madrid 2 FC Barcelona 0 / FC Barcelona 1 Real Madrid 1
2002-2003: Real Madrid 1 FC Barcelona 1 / FC Barcelona 0 Real Madrid 0
2003-2004: Real Madrid 1 FC Barcelona 2 / FC Barcelona 1 Real Madrid 2
2004-2005: Real Madrid 4 FC Barcelona 2 / FC Barcelona 3 Real Madrid 0
2005-2006: Real Madrid 0 FC Barcelona 3 / FC Barcelona 1 Real Madrid 1
2006-2007: Real Madrid 2 FC Barcelona 0 / FC Barcelona 3 Real Madrid 3
2007-2008: Real Madrid 4 FC Barcelona 1 / FC Barcelona 0 Real Madrid 1

İKİ TAKIMDA DA FORMA GİYENLER:
Alfonso Albéniz (Barça ---> Madrid) (1902)
Luciano Liz Raga (Madrid ---> Barça) (1905)
Charles Wallace (Barça ---> Madrid) (1906)
José Quirante (Barça ---> Madrid) (1906)
Alfonso Albéniz (Barça ---> Madrid) (1911)
Arsenio Comamala (Barça ---> Real Madrid) (1911)
W. Rozitsky (Barça ---> Madrid) (1913)
Ricardo Zamora (Barça ---> Espanyol ---> Madrid) (1930)
Josep Samitier (Barça ---> Madrid) (1932)
Hilario Juan Marrero Pérez (Madrid ---> Valencia ---> Barça) (1939)
Alfonso Navarro (Barça ---> Madrid) (1950)
Justo Tejada (Barça ---> Madrid) (1961)
Jesús Pereda (Madrid ---> Real Valladolid ---> Sevilla ---> Barça) (1961)
Evaristo de Macedo (Barça ---> Madrid) (1962)
Fernand Goyvaerts (Barça ---> Madrid) (1965)
Lucien Muller (Madrid ---> Barça) (1965)
Lorenzo Amador (Madrid ---> Hércules CF ---> Barça) (1980)
Bernd Schuster (Barça ---> Madrid) (1988)
Luis Milla (Barça ---> Madrid) (1990)
Gheorghe Hagi (Madrid ---> Brescia ---> Barça) (1991)
Fernando ”Nando” Muñoz (Barça ---> Madrid) (1992)
Julen Lopetegui (Madrid ---> CD Logroñés ---> Barça) (1994)
Michael Laudrup (Barça ---> Madrid) (1994)
Robert Prosinecki (Madrid ---> Real Oviedo ---> Barça) (1995)
Miquel Soler (Barça ---> Sevilla ---> Madrid) (1995)
Luis Enrique(Madrid ---> Barça) (1996)
Daniel García Lara (Madrid ---> Real Mallorca ---> Barça) (1999)
Luís Figo (Barça ---> Madrid) (2000)
Albert Celades (Barça ---> Celta Vigo ---> Real Madrid) (2000)
Alfonso Pérez (Madrid ---> Real Betis ---> Barça) (2000)
Jordi López (Barça B ---> Madrid) (2002)
Ronaldo (Barça ---> Inter ---> Madrid)(2002)
Roberto Trashorras (Barça B ---> Madrid) (2003)
Samuel Eto'o (Madrid ---> Real Mallorca ---> Barça) (2004)
Iago Falqué (Madrid B ---> Barça) (2005)
Jeffrey Hoogervorst (Madrid B ---> Barça B) (2006)
Thaer Bawab (Madrid B ---> Barça B) (2007)
Javier Saviola (Barça ---> Madrid) (2007)

LA LIGA ŞAMPİYONLUKLARI:
Real Madrid (31): 1931–32, 1932–33, 1953–54, 1954–55, 1956–57, 1957–58, 1960–61, 1961–62, 1962–63, 1963–64, 1964–65, 1966–67, 1967–68, 1968–69, 1971–72, 1974–75, 1975–76, 1977–78, 1978–79, 1979–80, 1985–86, 1986–87, 1987–88, 1988–89, 1989–90, 1994–95, 1996–97, 2000–01, 2002–03, 2006–07, 2007–08
Barcelona (18): 1929, 1945, 1948, 1949, 1952, 1953, 1959, 1960, 1974, 1985, 1991, 1992, 1993, 1994, 1998, 1999, 2005, 2006
Blog Widget by LinkWithin